پراکنده

+ خدا رو شکر خریدامون همه تموم شد. فقط این هفته یکی دو تا کار از پیش برنامه ریزی شده داریم. اونا هم که تموم شه تازه میریم سر وقت خونه تکونی بله درست فهمیدین ما هنوز خونه تکونی نکردیم. تازه قراره سه روز آخر این هفته با رامین دو نفری بیفتیم به جون خونه و تمومش کنیم.

+ منم که دیگه برای همیشه با عدد نحس 55 کیلویی خداحافظی کردم و رفتم تو رنج 54. خیلی دلم میخواست تا عید به 52 برسم. ولی حس میکنم یه مقدار خسته شدم دیگه. این 10 روز باقیمونده رو احتمالا روی همون کالری شماری بمونم تا وزنم تثبیت بشه. بعد از عید دوباره با تمام قوا ادامه میدم. چند شب پیش چندتا لباس تو خونه برا خودم خریدم. رسیدم خونه و یکی بعد از دیگری تست کردم و کلی با رامین ذوق کردیم که بعد از لاغر شدنم چقدر لباس هام بهم می اومد.

+ این بشر دوست داشتنی تر از هر موجود دیگه ای تو دنیاست. آخ که چقدر دوستش دارم!

+ چقدر بدم میاد از آدمایی که با چیزی که از خودم یاد گرفتن میخوام برام کلاس بیان. خدایا به من وسعت قلب عطا کن. به من بینش بزرگی بده که بدی های آدم های کوچیک رو بی اهمیت ببینم.

+ دلم برا بابا و مامانم یه ذره شده. برای دیدنشون لحظه شماری میکنم. چیزی نمونده. 28 میریم زادگاه. یه حس بیتابی عجیبی دارم. هر وقت میرم اونجا حس می کنم همه چی رنگ سادگی داره. دوباره فامیل دور هم جمع میشن. دوباره نوه ی اول سوگلی(من) میشه محور همه ی دید و بازدیدها. دوباره پیک نیک های 70 نفره مون راه میفته. تازه میفهمم عاشق زادگاه و فامیلمم.

+ من خیلی وقته آدم شدم! باور کنید.

+ این روزا فکرای کاری دیگه ای تو سرمه. همش وسوسه میشم استعفا بدم و برم دنبال کارهای مورد علاقه ام. من عاشق خیاطی های ابتکاری ام. عاشق طراحی روی سفال. یعنی دلم میخواد کسب درآمدم هم از طریق این مشاغل باشه نه کار تو یه اداره ی دولتی!